Skip to main content

« L’Esprit, espérance d’une Église en crise », est le titre d’un livre du P. Michel Rondet s.j. En 2011 ce théologien et accompagnateur spirituel a déjà souligné l’importance de l’Esprit Saint pour une Église en crise. Sans cet Esprit ni les individus, ni la communauté ne pourra vivre. Même si actuellement nous avons l’impression que l’Esprit Saint aurait déserté l’Église à maints endroits, il n’en est pas moins vrai que la force de ce même Esprit continue à agir dans la vie d’un bon nombre de personnes. Aujourd’hui c’est à notre tour de donner un nouveau visage à cette Église pour rayonner de l’Évangile ici et maintenant. Qui pourrait nous en empêcher?

Dans son livret, le P. Rondet cite entre autre G. Bernanos qui en 1951, en référence à François d’Assise, s’exprima ainsi : « L’Église n’a pas besoin de critiques mais d’artistes. En pleine crise de la poésie, ce qui importe ce n’est pas de dénoncer les mauvais poètes, ou même de les pendre, c’est d’écrire de beaux vers, de rouvrir les sources sacrées. L’Église n’a pas besoin de réformateurs mais de saints ».[1]

Que l’Esprit Saint ranime le corps du Christ qu’est l’Église pour que nous puissions découvrir Dieu à l’œuvre dans un monde où nous ne l’aurions pas cherché et dans une Église qui ne cesse d’être vivante malgré ses blessures. Même si des réformes structurelles s’avèrent nécessaires, ce sont les personnes qui comptent, car elles constituent le visage de l’Église à découvrir. C’est leur sainteté qui importe, ils sont le peuple de Dieu. C’est bien là le sens profond de la synodalité: dans la mouvance de l’Esprit, faire chemin ensemble pour réapprendre à devenir l’Église du Christ.

Dans cette dynamique nous voulons vous accompagner. Osons croire aux dons de l’Esprit Saint pour nous laisser interroger et espérer un bel avenir grâce à notre engagement fraternel au service du monde.

Renée Schmit,
Déléguée épiscopale à l'Évangélisation et la formation diocésaine

 [1] Les prédestinés, Ed. du Seuil, S. 439-440

„Der Geist, Hoffnung für eine Kirche in der Krise”, so lautet der Titel eines Buches von P. Michel Rondet s.j.. Bereits vor zehn Jahren machte der Autor seine Leser auf die Wichtigkeit des Heiligen Geistes für eine Kirche in Krisenzeiten aufmerksam. Er sei vergleichbar mit der „Seele der Kirche” (Hl. Augustinus), ohne den weder der Einzelne, noch die Gemeinschaft lebensfähig sei. Auch wenn wir zur Zeit den Eindruck haben, dass die Kirche an manchen Orten „von allen guten Geistern” verlassen ist, so bleibt die Glaubenszusage, dass die “Geistkraft” im Leben unzähliger Gläubiger weiter wirkt.

In seinen theologisch-spirituellen Überlegungen zitiert Rondet u.a. Georges Bernanos, der im Jahr 1951 in Bezug auf Franz von Assisi Folgendes bemerkte: „Die Kirche braucht keine Kritiker, sondern Künstler. In der Krise, kann es nicht darum gehen, die „letzten Poeten” zu verurteilen oder sogar zu töten, sondern es braucht Menschen, die neue Verse schreiben und „heilige Quellen” erschließen. Die Kirche braucht keine Reformatoren, sondern sie braucht Heilige“.[1]

Möge der Geist Gottes den Leib Christ, d.h. die Kirche mit ihren unterschiedlichen Gliedern neu durchwehen, damit wir Gott dort entdecken, wo wir Ihn nicht mehr vermuten, auch in einer Kirche, die trotz vieler Wunden nicht ausblutet. Wenn Strukturreformen immer wieder anstehen, geht es doch vor allem um die Menschen und deren „Heiligkeit“. Sie bilden Gottes Volk, das durch alle Zeiten hindurch unterwegs ist. So geht „Synode“: gemeinsam einen Weg beschreiten, auf dem wir mit der Kraft des Heiligen Geistes immer wieder neu lernen dürfen, was es heißt Kirche zu sein. Glauben wir an das Wirken des Geistes und lassen wir uns vom Geist stören, in der Hoffnung auf eine gute Zukunft im geschwisterlichen Engagement am Dienst der Menschen!

Renée Schmit, 
Direktorin des CFD

[1] Les prédestinés, Ed. du Seuil, S. 439-440

Décret sur la création du Centre de formation diocésain Jean XXIII

Ee Logo fir de Centre de formation diocésain Jean XXIII

D’Bildung am Déngscht vun der Verkënnegung

D’Fest vum Johannes XXIII. den 11. Oktober 2021, dat zugläich och un d’Ouverture vum II. Vatikanesche Konzil am Joer 1962 erënnert, ass ee symboleschen Dag fir de Logo vum Centre de formation diocésain Jean XXIII (CFD) virzestellen.
No engem Dekret vum 20. Juli 2020, wou de CFD niewent der LSRS gegrënnt gouf, ass déi diözesan Formatioun am CFD ugesidelt.
Aus dem Geescht vun Evangelii Gaudium wëllt de CFD d’Kierch a seng Akteuren, esou wéi all intresséiert Fraen a Männer, op hirem Glawenswee, an hirem Déngscht, an hirer Sich, ënnerstëtzen a begleeden.

Säi Logo steet fir eng Kierch déi um Wee ass:

* Déi opgebrache Kreesser sinn eng Invitatioun fir sech opzemaachen fir d’Begéinung mat aneren a fir dat, wat an der Welt vir sech geet.
* Déi gréng Faarf steet fir d’Kreativitéit ënnert all hire Formen, an dat besonnesch am Geescht vu Laudato Si’, eng wichteg Dimensioun, déi äis no der Pandemie erausfuerdert.
* Déi rout Faarf erënnert un d’Liewen a féiert äis an d’Häerz vum Evangelium a bei all aner Quelle vum chrëschtleche Glawen.
* An der Mëtt vum Logo fanne mir d’Kräiz. Et ass an enger gro-bronger Faarf gehalen, an der Suerg ëm de Mënsch an ëm ee ganzheetleche Glawen, dee seng Mëtt ëmmer nees nei a Jesus Christus sicht a fënnt.

De Logo vum CFD steet vun elo un a Verbindung mat der diözesaner Formatioun.

Um Wee vun enger synodaler Kierch, enger Kierch déi sech vum Hellege Geescht wëllt féiere loossen, an déi hiren Ausdrock duerch déi verschiddenst Beruffungen, Aufgaben, Charismen, Gowen, Engagementer, Déngschter an Ämter kritt, wëllt de CFD Impulser an Ureegunge ginn. Als Ekipp huele mir dësen Optrag wouer am Geescht vun deem, wat de Poopst Franziskus bei der Ouverture vun der Synod den 9. Oktober 2021 betount huet:

Le Synode est avant tout « Un chemin de discernement spirituel, qui se fait dans l’adoration, dans la prière, au contact de la Parole de Dieu ». Ce n’est pas « une convention ecclésiale, un colloque d’études ou un congrès politique, mais un évènement de grâce, un processus de guérison conduit par l’Esprit Saint. En ces jours, Jésus nous appelle, comme il l’a fait avec l’homme riche de l’Évangile, à nous vider, à nous libérer de ce qui est mondain, et aussi de nos fermetures et de nos modèles pastoraux répétitifs. Il nous appelle à nous interroger sur ce que Dieu veut nous dire en ce temps, et dans quelle direction il souhaite nous conduire. »

« Puissions-nous être des pèlerins amoureux de l’Évangile, ouverts aux surprises de l’Esprit. Ne perdons pas les occasions de grâce de la rencontre, de l’écoute réciproque, du discernement. Avec la joie de savoir qu’alors que nous cherchons le Seigneur, c’est bien lui, le premier, qui se porte avec amour à notre rencontre. »

Renée Schmit
Bëscheeflech Delegéiert fir d’Formatioun an déi diözesan Bildung
Directrice vum CFD